Een moment van rust

Reiki

Uit nieuwsgierigheid had ik me aangemeld voor een reiki cursus. Niet wetende waarom….verschillende mensen vertelden me; ‘dat heb je niet nodig’ en toch ben ik gegaan. Want voor mij voelde het goed.

En wat was het fijn…gewoon een moment voor mezelf, nieuwe informatie, verassende momenten.

Het reiki centrum zit bij ons om de hoek. Ik heb daar een aantal keren een Kota gehuurd voor één van mijn cursussen en het is een hele fijne plek. Ik had vertrouwen en een goed gevoel bij de eigenaresse Arianne.

Een heel weekend was ik ‘uit’ voor de rest van de wereld en ‘aan’ voor mezelf. Tijdens dit weekend heb ik de keuze gemaakt om te stoppen met iets wat al een tijd klaar was voor me. Ik had alleen een laatste zetje nodig. Loskomen van de politie-organisatie. En zulke keuzes gaan niet over één nacht ijs. In gesprek met een teamchef zes jaar geleden; “Marjolijn, wat doe jij bij de politie? Je moet iets voor jezelf gaan beginnen.” En daar is het begonnen…”

“maar wat dan, wat kan ik naast politie agent zijn wat ik zo ongeveer mijn hele leven al gedaan heb?” Dit was een uitnodiging.

In 2015 zat ik lekker in de tuin bij iemand en die vertelde mij over iets bijzonders wat ze meegemaakt had. Een paardencoach sessie. Nieuwsgierig dat ik ben, ging ik op pad. Gewapend met een gezond dosis verstand en de nodige ervaring met paarden. In de ontmoeting met het systemisch werken met de paarden werd ik letterlijk geraakt. Ik vond het zo bijzonder…ik moest en zou de opleidingen gaan doen. Al met al kostte deze 5000,00. En dan woon je in een caravan met twee kinderen van 2 en 5 en een boerderij waarvan alleen de zijmuren nog stonden. En toch…"er is geen geld” zei mijn man. “Ja maar, ik wil het toch doen.” Twee dagen later zei hij: ”ik heb nog wat spaargeld, ga maar.” Mijn hart maakte een sprongetje en daar ging ik.

Vanaf het eerste moment was het helder dat ik hier mijn werk van wilde maken. Daar zat en zit niets tussen.

Eén van de paarden die van mijn opleider (Coby Beets van der Hoeff) geweest is en waar zij zes jaar mee gewerkt heeft kwam vrij. Ze belde mij op en zei: “volgens mij moet Jasper bij jou zijn.” “Nee hoor” zei ik. Diezelfde nacht droomde ik over Jasper. Hij stond daar met zijn wapperende manen….er zat niets anders op. Jasper moest bij mij komen. Ik belde Coby om 09.00 ’s ochtends en ze begon hard te lachen. “Dat is Jasper” zei ze. Als hij iets in zijn hoofd heeft dan moet het zo gaan. En zo ging het. Wat een fantastisch paard is dat. Wat een vermogen om mensen te helpen. Elke keer weer verbaast dit paard me. Ik gun iedereen een moment bij en met hem.

De eerste waarschuwing dat ik een andere koers moest maken was toen ik voor het eerst in elf jaar van een dienstpaard viel tijdens een training. En wel zo hard dat ik zes weken onder de notenboom gezeten heb en hier nu nog dagelijks last van heb. Op dat moment voelde ik heel sterk dat ik een andere keuze ‘moest’ maken. Ik was welkom bij programma Bijzondere Zorg binnen de Nationale Politie. Hier heb ik twee jaar lang een bijdrage mogen leveren voor collega’s met een dienstongeval en/ of PTSS. Echter mijn tijdelijke tewerkstelling was voorbij en ik zou weer terug moeten naar de bereden politie. Maar dat hoofdstuk was op een pijnlijk duidelijke manier helder gemaakt dat dit niet de bedoeling was. Ook weet ik uit ervaring dat ik als ik geen keuze maak dit voor mij gedaan wordt…en dat is niet altijd fijn…het wordt net zolang aan je laten zien totdat je het door hebt…

En daar stond ik dan….op een kruispunt….en dan sta je dagelijks met mensen tussen je paarden… te begeleiden en te helpen…

En wat wil mijn hart?…niets liever dan vrij zijn en eigen keuzes maken…vertrouwen op de voorgaande jaren hoe alles verlopen is.

…Ik heb de kracht van de paarden op een totaal andere manier mogen ontdekken. Ik werkte al graag samen met de paarden en bij de bereden politie was dit ook noodzakelijk omdat je zoveel onnatuurlijke dingen van een paard vraagt. Hier is vertrouwen nodig.

We gingen verhuizen naar een nieuwe plek. Toen ik daar rond liep voelde ik dat deze plek niet alleen voor ons gezin bestemd was. Dit vertelde ik ook aan mijn man. En toen wist ik nog niet wat ik nu allemaal weet.

Vervolgens kwamen de paarden naar me toe zonder dat ik hiervoor veel hoefde te doen. Als je maar goed naar de signalen luistert die op je pad komen, af en toe wat lef hebben, en heel dichtbij jezelf blijven. Want dan gebeurt het…

En uiteraard zegt je hoofd af en toe…’ga ik het wel redden zonder de veiligheid van de politie , we wonen in een groot huis met paarden etc, ik moet wel voldoende financiën binnen halen…etc etc. Maar als ik terug kijk wat er allemaal ontstaan en gebeurd is voel ik een groot vertrouwen en deze is groter dan dat stemmetje.

Terug naar het reiki weekend…

Terug naar mijn keuze en waar een moment voor jezelf al niet goed voor is. Mijn intentie voor dit weekend was ook…dit is gewoon een moment voor mij… vorig jaar ben ik alleen een week naar Engeland geweest en heb een mooie driedaagse gevolgd bij Sven Goedbloed. En ieder moment brengt weer groei met zich mee. Als je verandering of groei wil in je werk? Investeer dan in jezelf, daar zit de sleutel. En zo voelt het ook voor mij.

Hoe fantastisch is het als je nieuwe vaardigheden geleerd hebt en je deze direct kan en mag toepassen in de praktijk? Bij jezelf, je gezin, je dieren en de mensen die bij me komen. De paarden gaan er letterlijk voor gaan staan. Daar zit geen filter tussen.

Ik zal je even meenemen wat er vanmorgen gebeurde…

In contact met de paarden kan en mag ik voelen waar hun pijn zit. Ik sta tussen mijn paarden en één van mijn paarden liep wat om me heen en draaide zijn billen naar me toe en bleef staan…daar moet je zijn…

Ik sta bij hem en voel plotseling een strakgespannen spier achter in mijn rechterbeen. Ik maak contact met hem, leg mijn handen op hem…hij begint wat te schuifelen net zolang tot hij goed staat en staat dan stokstijf stil. Ik hoor en voel niets meer wat er buiten om me heen gebeurd. Ik ben in contact. Ik blijf zo minutenlang staan en ik voel beweging onder mijn handen, ik zie dat hij zijn rechterbeen omhoog doet en naar achter strekt, de pijn in mijn been trekt weg. Mijn paard maakt zich los van mij doet een paar passen naar voren en valt in slaap. Het is klaar en het heeft zijn werk gedaan.

Een moment van rust. Voor hem en voor mij…