top of page
Zoeken
Foto van schrijverMarjolijn van Dieren

Jongen van 10 jaar

Je bent een jongen van 10 jaar. Je moeder is een half jaar geleden bij Mirjam Krowinkel en mij geweest tijdens Paard & Autisme.

Je moeder en oma zijn mee. 'Dat zijn de mensen die me begrijpen' vertel je. Oma vertelt dat ze Ass heeft en moeder ook. Je voelt je veilig, gezien en begrepen. Ik voel in één keer een enorme moeheid en zwaarte bij me. Ik zit naast je op de bank en om die reden vraag ik je of je moe bent. 'Heel moe' vertel je. Mijn vader werd drie jaar geleden ernstig ziek en sindsdien voel ik me zo. Ik kan het niet kwijt raken. Mijn ouders zijn gescheiden en ik zie mijn vader niet zoveel. 'Om dat zware gevoel ben ik hier.' Ik vertel hem over de paarden. Je hebt genoeg informatie...we gaan. Je staat erop dat oma en mama meegaan. Je loopt met me mee naar de paarden. Je vindt ze spannend. Je gaat op een plek staan en kijkt door de bladeren heen. Er is een klein gaatje waar je doorheen kan kijken. 'is dit je veilige plek, vraag ik?Ja,zegt hij. Wat fijn dat je die hebt zeg ik. ' Daar kan je altijd naar terug. Jasper (paard) loopt naar je toe en raakt je hoofd op verschillende plekken aan. Je verkrampt. 'Sta het maar toe' zeg ik. 'Hij wil je helpen'. Je laat het gebeuren ik sta naast je met mijn hand op je rug....'de spanning verdwijnt uit mijn lijf' vertel je. Het paard geeft je steun en blijft af en aan zijn hoofd aanraken. 'Het wordt rustig in mijn hoofd' Ik sta naast je en voel met je mee...je vertelt over je vader en het zware gevoel...mama mag erbij komen en zoekt haar plek..'ik ben hier' zegt mama....oma komt erbij en gaat bij de steen die we eerder neergelegd hebben staan. De steen symboliseert het zware gevoel...oma vertelt dat ze zich heel zwaar voelt. 'Maar het ergste verdwijnt nu omdat ik gezien wordt' zegt ze. Jasper het paard komt bij haar en helpt het zware gevoel te laten zakken. Hierna loopt hij naar de jongen toe en gaat met zijn buik tegen zijn buik aan staan. 'Adem maar mee met hem'. Je hebt een symbool neergelegd voor papa...en je plaatst, na een interventie, het zware gevoel bij papa. Daar is het ontstaan. Het zware gevoel wat zolang bij je geweest is mag verdwijnen en dat doet het. Met behulp van Jasper en de mensen om je heen. Mama gaat achter je staan en gunt jou de ruimte en laat weten dat ze er is. In liefde. Oma is het gevoel ook uit haar lijf kwijt (en deze sessie werkt ook door bij oma, die zwaarte die kent ze). We bedanken de paarden en leggen de symbolen terug. Je geeft mama een knuffel en bij oma komt Jasper erbij...wat een mooie liefdevolle verbinding hebben jullie. Binnen vertel je;' ik voel me licht,' 'dat gevoel is eindelijk weg'.

We ronden het af en je mag nog twee stenen meenemen. Tijgeroog voor zelfvertrouwen kies je. 'Daar kan ik niet genoeg van hebben.'

Moeder vraagt of hij weer moet komen. Dat laat ik aan hem over. Hij weet precies of en wanneer het nodig is. Door de jongen, mama en oma is er toestemming gegeven om dit te delen.

1 december is er weer een dag Paard & Autisme.

Marjolijn van Dieren


39 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Overlevingsmechanisme

Overlevingsmechanismes...de afgelopen weken zijn er heel wat voorbij gekomen tussen mijn paarden. Opvallend veel eigenlijk. Voortgekomen...

Wild voor jonge mensen

Vaak zie ik in mijn werk een bepaalde beweging van vragen en onderwerpen die voorbij komen. De afgelopen periode heb ik veel jonge mensen...

Comments


bottom of page