
...Vertrouwen in je kind, een les voor de rest van mijn leven...
Zo af en toe leren mijn paarden mij ook wijze lessen...ik wil een van deze momenten graag met jullie delen.
Twee jaar geleden op een mooie zomerse dag was ik met onze dochter Aniek bij de paarden. De zon scheen en het was lekker warm.
Zoals wel vaker zaten we bij de stal en keken we naar de paarden. Op een gegeven moment had Aniek bedacht dat ze wel wilde spelen. De pionnen waar ik normaal mee werk tijdens een sessie moest ik pakken. De knuffels voor de kinderen, waar ik mee coach, moesten erbij. Ik vertelde Aniek allerlei dingen wat ze zou kunnen doen. Op dat moment kwam Jasper er aan. (De Friese ruin op de foto.) Hij duwde mij weg bij mijn dochter en blokte mij de weg naar haar toe. Ik moest op de grond gaan zitten tegen een hek aan. Hij ging voor mij staan en maakte me duidelijk dat ik me nergens mee mocht bemoeien. Ik mocht alleen maar kijken. Ik zag, onder zijn buik door, dat Aniek driftig aan het spelen was en totaal opging in haar spel. Allerlei kledingstukken van haar verdwenen in de drinkbak van de paarden en ze had dikke pret. Af en toe kwam ze even bij me langs om me wat te laten zien. Ik hoefde alleen maar te bevestigen wat ze aan het doen was of even in haar spel mee te spelen. Ik heb geen idee hoe lang ik vast gezeten heb bij het hek omdat Jasper voor me bleef staan. Op een gegeven moment liep hij weg omdat ik in de gaten kreeg wat hij bedoelde. Doordat ik voelde wat ik juist niet moest doen, kon Jasper zijn weg weer vervolgen. Ik begreep dat ik Aniek haar eigen spel mocht laten spelen. Alleen, in vertrouwen haar eigen keuzes laten maken. In haar spel, in haar leven. Aanwezig zijn, ruimte geven zodat ze veilig haar eigen pad mag kiezen. In verbinding met mij.
Deze wijze les komt regelmatig voorbij. Ik pas hem toe bij zowel onze dochter en zoon. Zodat ze mogen groeien vanuit een stevige basis.
Comentários